Voeding van “wilde” dieren in gevangenschap
Voeding van wilde dieren
De voeding van wilde dieren in gevangenschap is erg uitdagend. Er zijn honderden soorten om te overwegen, elk van deze vertegenwoordigt miljoenen jaren van evolutie en aanpassing aan hun specifieke ecologische niches.
De voeding is lange tijd een van de meest verwaarloosde aspecten geweest bij het beheer van wilde dieren in gevangenschap. Gelukkig is dit tegenwoordig aanzienlijk verbeterd. Wisbroek is er trots op hieraan actief deel te nemen. De ontwikkeling van hoogwaardige geëxtrudeerde pellets is ongetwijfeld een mijlpaal als we het hebben over voeding van wilde dieren onder menselijke zorg.
Het doel van voedingsprogramma’s in dierentuinen / kweekcentra is om voldoende diëten te bieden aan alle dieren in de collectie. Deze instellingen zetten zich tegenwoordig in voor het behoud en de voortplanting van bedreigde soorten, dus we moeten weten hoe we geschikte diëten kunnen ontwikkelen om zowel aan alle fysiologische (groei, voortplanting …) als psychologische behoeften te kunnen voldoen, terwijl de economische omstandigheden worden gewaardeerd.
Behandeling
Bij het bereiden van een dieet, moeten we rekening houden met een aantal factoren:
- Voedingsgewoonten in het wild: in het wild neemt de verwerving van voedsel het grootste deel van de tijd in beslag, omdat de ruimtelijke en tijdelijke verdeling van het voedsel gewoonlijk zeer complex en daarnaast ook nog eens niet constant is gedurende het jaar, noch in hoeveelheid, noch in kwaliteit. Een feit dat belangrijk kan zijn, is de tijd die het dier besteedt aan het nemen van het ene of het andere voedsel, om een idee te krijgen van hun voedingsvoorkeuren.
- Anatomie en fysiologie van het spijsverteringsstelsel: de lippen, het gebit, (indien aanwezig) meerdere magen (polycavitary of monocavitary), het type bek etc., geven meestal veel informatie over hun natuurlijke voeding. Natuurlijk zijn er uitzonderingen zoals de rode Panda (Ailurus fulgens). Met tanden die ontworpen zijn om meer te scheuren dan te malen, met een mond die niet in cirkels kan kauwen en een eenvoudig spijsverteringssysteem zonder gistkamers, heeft hij een exclusief dieet van bamboe. Inmiddels is dit wijd bekend maar helaas kostte dit het leven van vele in gevangenschap levende panda’s. Vele jaren geleden kregen zij diëten die kenmerkend zijn voor faunivore carnivoren.
- Bibliografische gegevens: er worden veel gegevens beoordeeld en ondersteund in laboratoriumanalyses en we zijn al begonnen met het beschikbaar hebben van veel gepubliceerde informatie voor iedereen.
- Behoeften van vergelijkbare soorten (al dan niet huiselijk) waarvan de eisen bekend zijn: huisdieren kunnen dienen als een model om de vereisten te matchen aan een soort waarvan de eisen onbekend zijn. Vb: Wanneer we de structuur van het spijsverteringsstelsel van een olifant bekijken blijkt dat het erg op dat van een paard lijkt, dus het is mogelijk dat hun vereisten op een bepaalde manier ook vergelijkbaar zijn.
- Structuur van de faciliteit waar het dier in gevangenschap leeft en voedingsgedrag: het is belangrijk om te weten of het dier zijn voedingsgedrag op een normale manier kan ontwikkelen. Dat bestaat niet enkel uit het voeren, maar alle biologische behoeften van de dieren moeten afgedekt zijn. Zo zou het absurd zijn om een perfect dieet voor giraffen te maken en het vervolgens in een “feeder” op de grond te plaatsen! Het voeden van een individueel dier met een sterk hiërarchische gezinsgroep is dus niet hetzelfde als het voeren van verschillende groepen die faciliteiten delen.
- Specifieke gegevens van elk dier of groep dieren:Het is belangrijk om te weten of ze jong zijn, of al volwassen.
Met al deze informatie zijn we klaar om te beginnen met het geven van een optimaal dieet aan onze dieren. We moeten zeggen dat blijkt dat veel dieren kunnen overleven of zich aanpassen aan gebrekkige diëten gedurende lange perioden, totdat er extra metabole inspanningen zijn zoals groei, voortplanting, ziekte, vechten voor territorium, aanpassing aan nieuwe omgevingen, enz. We kunnen het dus niet permitteren om te denken dat een levend en ogenschijnlijk gezond dier vanzelfsprekend op een bevredigende wijze wordt gevoed.
Slecht Dieet
Een slecht dieet kan onopgemerkt blijven als het niet erg ernstig is. De eerste symptomen kunnen zeer dubbelzinnig en niet erg specifiek zijn. De betreffende dieren zijn over het algemeen zeer gevoelig voor infecties en spijsverteringsprocessen, hebben een lage vruchtbaarheid, lage neonatale levensvatbaarheid, het zijn vaak dunne dieren, apathisch, slecht haar / veren of hebben een groeiachterstand.
Nu we weten wat het algemene proces van het ontwikkelen van diëten is, willen we benadrukken dat het ook ons doel is om elk dier een manier te bieden om zijn eigen eetgedrag te ontwikkelen. Het is belangrijk dat ze allemaal, zelfs de meest ondergeschikte van de groep, hun dagelijkse portie / rantsoen krijgen.
De fysieke vorm van het voedsel kan grote invloed hebben op aspecten zoals het gemak van opslag, transport, stabiliteit tegen afbraak-oxidatie, maar ook in smakelijkheid, spijsvertering, eetgedrag, etc. Je moet niet alleen een uitgebalanceerd dieet met voedingsstoffen bereiden, maar je moet het ook op een dusdanige manier aan de dieren presenteren dat ze er optimaal gebruik van maken. Het is dan ook belangrijk om te weten wat de gewoonten van onze dieren zijn, die op andere plaatsen anders kunnen zijn dan die van dezelfde soort!
Voor veel dieren is het beter om meerdere keren per dag kleine maaltijden te geven, om ze te stimuleren of omdat hun manier van eten zo is dat ze alles eten wat we bereiden, of ze het nu lekker vinden of niet. Of om ophopingen van ongebruikt voedsel te voorkomen. Vele anderen hebben juist op een bepaald moment van de dag slechts één maaltijd nodig. En voor weer anderen is het belangrijk om het voedsel op verschillende punten te verdelen, zodat de dominantie van bepaalde dieren niet voorkomt dat iedereen toegang heeft tot voedsel
Uitvoerig onderzoek
Ik wil ook nog wat aandacht besteden aan de verandering van diëten. Dit is een kritiek moment in het leven van een dier. Net zoals bij vee, waar we juist op deze momenten vaak een piek in het aantal verliezen zien, zijn wilde dieren in gevangenschap zeer vatbaar voor het ontwikkelen van pathologische spijsverteringsprocessen en infectieziekten wanneer ze hun dieet abrupt veranderen.
Het moet geleidelijk gebeuren, vooral in het geval van dieren die sterk afhankelijk zijn van hun darmflora om een grote hoeveelheid voedingsstoffen te verkrijgen. Je moet het beetje bij beetje aanpassen. Het proces kan dagen, weken of zelfs maanden duren. We moeten controleren of het dier eet, of het dier het nieuwe dieet eet en of dat het tekenen van ziekte of ondervoeding vertoont.
Een manier om dit te zien is om het dier te isoleren en het individueel te volgen. Dit kan al dan niet werken, omdat isolatie op zich een voldoende stressfactor kan zijn voor het dier om te stoppen met eten. Voor zover mogelijk, moet voorkomen worden dat veranderingen in het dieet optreden in tijden van stress of opwinding of in tijden waar een extra bijdrage van voedingsstoffen noodzakelijk is.
Tot slot is het erg belangrijk om altijd, bij het sturen of ontvangen van nieuwe dieren, geïnteresseerd te zijn in hun vorige voeding. En zelf moeten we deze informatie ook delen, zelfs als dat niet gevraagd wordt.
Bij de ontwikkeling van de Wisbroek voeders hebben we uitvoerig onderzoek gedaan en bovenstaande aspecten altijd meegenomen. Alle Wisbroek voeders zijn ontwikkeld met de gedachte om het natuurlijke dieet van de vogels zo goed mogelijk na te bootsen en alle nutritionele behoeftes af te dekken. Diversiteit staat centraal, er worden zoveel mogelijk verschillende grondstoffen gebruikt, welke zijn samengevoegd in een geëxtrudeerde pellet die alle noodzakelijke voedingsstoffen bevat, resulterend in een uitgebalanceerd dieet.
Mocht u nog vragen hebben dan voorzien wij u graag van advies. Neem hiervoor contact met ons op via info@wisbroek.com.
